door Bert Schoofs

Clubactiviteiten staan vaak in het teken van duiken en zo bezochten we op een mooie dag met de club het aquarium Aquatopia in Antwerpen. Maar zo'n dag begint nogal vroeg.

8 uur

Mooi uur om op te staan, gelukkig doen ze daar in Antwerpen slechts om 10 uur de keet open.

9u30

Daniel staat ons op de hoek van de straat op te wachten met een Martino terwijl in Cafe Jozef, waar helemaal geen Jozef te bespeuren is, de koffie wordt geserveerd.

10u50

Enkelen hebben aangekondigd wat later te zijn. Ze hadden hun trein gemist in Leuven. Daniel merkte op dat in dit geval het niet de NMBS te laat was.
Nadat een bende scouts ons voorafgegaan was, kwam een half Nederlandse gids (de Staff) ons de weg tonen. We waren goed beetgenomen, daar de bewegwijzering zo goed was dat we eigenlijk niet konden missen.
Over verschillende dieren die we tegenkwamen, probeerde Staff ons vanalles wijs te maken. Hij had al snel door dat er een zeer kritisch publiek mee was: “Ik heb die al groter gezien in’t echt”, “Gevaarlijk ? Buiten Bart Spiessens is er nog niemand gebeten door een murene.” of ook “Ik heb al tussen de Piranha ‘s gezwommen nadat we ze een biefstuk hebben gevoerd.”
Als er iemand twijfelt aan dat laatste: ga maar eens kijken op:
http://www.schoofs-ven.com/fotos/5jungle028_8648.jpg en
http://www.schoofs-ven.com/fotos/4jungle_33_8594.jpg



Soit, de Staff was onvermoeibaar en bleef goed gezind. Al bij al waren wij nog een rustige groep vergeleken met de scouts troep voor ons.
Verschillende keren kregen we zelfs enkele “geheimen” te horen : waarom de verpleegster haaien zo vet waren, of waarom er af en toe garnalen verdwenen uit de keuken. De prachtige octopus zat daar voor iets tussen.
Dat de bultkop vissen zo een grote bult op hun kop hadden omdat de bokaal te klein was wou hij niet van ons aannemen. De staff vertelde ook dat regenboogvissen in elke stroom een specifieke kleur hadden. Terecht werd opgemerkt dat ze toch wel een mooiere kleur dan vaal grijs hadden kunnen kiezen om in Aquatopia tentoon te stellen.
Nadat staff het verschil tussen een echte en een valse steenvis had kunnen aanwijzen, had hij toch een beetje respect gekregen. Nu moeilijk aanwijzen was het wel niet, de steenvis zat namelijk mooi voor het raam te zonnen. De hengelaarvis daarentegen was wat moeilijker te vinden tussen al het groen.



Het verhaaltje over de bamboehaaien die hadden gestudeerd aan de universiteit van Luik maar hier niet konden aarden omdat ze hun “kot” te groot vonden was indrukwekkend. Helaas waren er geen bewijzen, want hun “kot” was alweer leeg, wegens te groot dus. De grote oceaan was niet echt groot voor regelmatige duikers. De zichtbaarheid daarentegen was veel beter dan pakweg de Oosterschelde en nat werd je er ook al niet van. De vele soorten haaien, de guitaarrog en enkele napoleon vissen stalen hier de show.
Over de Oosterschelde gesproken: het was misschien een beetje spijtig dat alleen publiekstrekkers werden getoond en amper iets over lokale fauna en flora.
Om af te sluiten werden we langs zeepaardjes geloodst om dan in de obligate winkel te belanden. Hier merkten de immer kritische Odyseeers op dat er in de winkel een illegaal munten persmachine stond. Het is inderdaad verboden om munten plat te slaan en zodoende te molesteren. Toen we de bewijzen gingen verzamelen om verdere vervolging mogelijk te maken bleek echter dat de machine puur bedrog was: je kon er geld in steken maar er komt niks meer uit.

12:10

We stonden met zijn allen weer buiten. We hadden toch weer een (droge) duik achter de rug en vrij veel gezien.
Conclusie: het echt is het toch nog veel straffer maar nu kon ik de naambordjes tenminste lezen. Dat het maar snel september is: Egypte here I come !