door Chantal De Geyter

Op 29 juli was er een duikdag op de wrakken van de Noordzee voorzien. Deze was echter voorbehouden voor 3* duikers of hoger. Aangezien ik pas 3* geworden ben na de uiterste inschrijvingsdatum kon ik niet mee.
Toen Bart G me de dinsdag ervoor aanbood om zijn plaats in te nemen, was ik natuurlijk dolenthousiast. Omdat Rudi niet meekon (gniffel-gniffel) moest ik wel zien dat ik in Nieuwpoort geraakte. Gelukkig had Marc G nog een plaatsje vrij in zijn wagen.

Daar we om 4u45 in de haven moesten zijn, had Marc voor logies gezorgd in de luchtmachtbasis van Koksijde (merciekes, Philippe).
Wij (Marc, Walter, Danielle en ikzelf) hadden afgesproken om vrijdag avond naar het zeetje te rijden. Ik had die dag echter de late en moest werken tot 19u. Na de late ik zo snel mogelijk naar huis. Ik wou toch nog even douchen.

Daar lag een mooi legerpakje klaar. Ik moest die kleren aan doen, we gingen immers in een kazerne logeren. Ik vond het logisch en Rudi vond dat ik moest leren groeten. Toen kwam m’n militaire escorte me oppikken, hun kledij ook heel gepast: short, sandalen, T-shirt. Zouden ze undercover zijn, misschien? Een big smile op hun gezicht liet me anders vermoeden. Naar het schijnt had ik een heel andere gelaatsuitdrukking bij het opmerken van deze feiten.
Na me terug in mensenkleren gestoken te hebben, inladen en richting West. Het weer nodigde ons uit om nog een terrasje te doen, maar daarna snel slaapjes doen.
4u des morgens, de wekker loopt af. 4u15 en we zitten al in de auto. Als ze willen kunnen ze snel zijn, die ‘Boeffers’. De logies waren… maar de nachten zijn hier wel heel erg kort. Gelukkig heb ik als meisje geen legerdienst moeten doen.
De Dive-star is een vissersboot die nu dienst doet als duikschuit. Als duiker heb je niet teveel faciliteiten voor het materiaal, maar eigenlijk is het een mooie boot. Op de site had ik gelezen dat de boot voorzien is voor ± 12 duikers, wij waren die dag met 26 duikers!!

Om 05u00 stipt vaarden we uit. Iedereen installeerde zich in een poging om nog wat slaap in te halen. Om 07u45 kregen we briefing van de algemene duikleider. We gingen duiken op de Kilmore SS, beter gekend als het porseleinwrak. Het wrak ligt ongeveer tussen de 18m en 33 m. Iedere ploeg moet via de boei en afdaallijn naar het wrak. Om de duik te beëindigen moest men eventueel een eindje via de lijn opstijgen en dan gebruik maken van de OSB. De boot kwam ons dan wel oppikken.
Op de Noordzee mag men geen decoduik doen, een veiligheidstrap op 5 m mag wel. Men dient altijd gebruik maken van de OSB bij het opstijgen.
We moesten om 08u30 het water in, bij hoogtij. Het was dus aan een hoog tempo ons klaarmaken met heel weinig bewegingsruimte.
Mijn buddy’s waren Mark G en Pascal. Veel tijd om te briefen hadden we niet. Ik stond aan de voorkant met mijn materiaal en Marc en Pascal aan de achterkant. We kwamen samen aan bakboord, waar we met een voorwaartse sprong en op teken van de algemene duikleider in het water moesten springen en naar de boei zwemmen. Aangekomen aan de boei waren mijn buddy’s al op weg naar het wrak via de lijn, ik nog niet. Ik wou zo attent zijn om de andere die eerst aan de boei waren voor te laten.

FOUT, zo werkt het niet, en van “dames eerst” hadden ze ook nog niet gehoord !!



Dan maar wachten, ze zouden mij wel missen. Inderdaad, na een paar seconden kwamen ze weer boven. Tweede keer goede keer.
We konden het wrak pas zien toen we er bijna tegenaan botsten. Heel slecht zicht dus. Op een bepaalde moment voelde ik trekken aan mijn zwemvlies. Ik keek naar links waar Marc zwom, maar zag daar een duiker met een Nitroxfles. Oei, Marc duikt toch niet met Nitrox?! Eventjes naar achter gekeken en daar waren Marc en Pascal. Ik was in mijn enthousiasme met een verkeerde ploeg weg. Beter opletten, Chantalleke ! (nvdr. Eigenlijk waren die andere kerels gewoon knapper !!)
Na een kwartier hadden we maar 3 min bodemtijd meer en er was geen hoger gelegen punt te vinden. Dan maar terug naar de boei om de duik te beëindigen. We hebben maar 25 min kunnen duiken. Het wrak lag namelijk tussen de 28m en 33m.
Het wrak was fel begroeid, maar niet echt met kleurrijke sponsen en anemonen. Weinig leven, veel nepvissen (van het type door vissers gebruikt) en een paar steenbolken. Eveneens porselein, maar het logo liet me vermoeden dat het redelijk recent was. Na het omkleden en wegbergen van het materiaal had ik reuze honger. Dus boterhammen eten. Tot mijn verbazing was het nog maar 10u00 ‘s ochtends. Nog een lange dag voor de boeg, het eten dan maar wat rantsoeneren.We hadden nog 5 uur te gaan voor de volgende duik. Dus wat rusten en luieren in de “zon” en felle wind. De gevoelstemperatuur op het dek was frisjes.Marc had zijn vislijn bij en besloot deze te gebruiken. Na een tijdje zonder succes vroeg hij of iemand interesse had zijn taak over te nemen. Neen Marc, laat eerst maar zien dat je inderdaad kunt vissen. Zeker na die straffe verhalen uit Noorwegen.Eindelijk prijs, er hing een makreeltje aan de haak. Als men zich afvraagt waarom men twee messen nodig heeft op de Noordzee !! Wel, het scherpste is om Marc z’n vangst mee te verwerken.Nu wou Mark T ook wel zijn kans wagen. Na een paar minuten had hij ook al een makreel vast en eventjes later nog een. Zo moet het dus, Marc !!Plots riep iemand dat er iets op het water dreef. Op het eerste zicht leek het op een duiker. Dichterbij leek het op een duikpak. Nog dichterbij leek het op Mario z’n duikpak !!

Om 14u15 mochten we op het volgend wrak duiken. De Trifels SS, een medisch schip. Het was mijn 100e duik en omdat ik verpleegster ben, hadden ze dit wrak speciaal voor mij uitgekozen. Het wrak ligt tussen de 18m en 30m. Men kon in het wrak doordringen, maar dat werd afgeraden. Tim had forfait gegeven (wegens overvloedig voederen van de vissen), dus moesten de ploegen worden herverdeeld. Ik op zoek naar m’n Nitrox duikers… Maar moest toch weer met Pascal duiken. Zelfde manier van in en uit het water gaan. Nu was ik direct weg aan de boei en mét mijn buddy. Het zicht was merkelijk beter. Het wrak was mooi begroeid met kleurrijke sponzen en anemonen. In en rond het wrak zwommen veel en verschillende soorten vis: kabeljouw, tonijn, steenbolk, harders, …



Na ongeveer 15 min. duiken, voelde ik mij wat eenzaam. Was weeral mijn buddy kwijt. Hij wist toch dat ik de duikleiding deed!! Of was hij de duikleider ?? Die macho’s willen nu nooit eens de leiding uit handen geven. Even gaan zoeken en kwam Bert tegen, maar deze kon mij ook niet vertellen waar Pascal was. Dan maar naar de lijn en zo naar de boei. De lijn wist ik ongeveer liggen dankzij mijn duikervaring op de Thistlegorm in Egypte.Bij het afdalen :- opletten welk soort koord- ankerplaats op het wrak, herkenningspunten- een blik op het kompas voor de duikrichting.Het hele incident heeft ongeveer 2 min. geduurd. Aan de boei kwam Pascal ook juist boven op 5m. van mij. Hij zwom naar mij toe en omdat we toch aan de boei waren, besloten we onze duik verder te zetten. Nu maar vlug kopje onder omdat de kapitein van de Divestar ons al toeriep van welke boot we waren.Deze keer zijn we maar samen gebleven. Na 35 min. was het tijd om de duik te beëindigen. Luchtvoorraad gaat spijtig genoeg geen uren mee, althans niet bij mannen. Bij het opstijgen mocht ik nu mijn OSB gebruiken. Ik vond het een prachtig wrak en zou het graag nog eens gaan beduiken.Nu terug naar de thuishaven. Onderweg hadden we nog de tijd om uitgebreid te debriefen en mijn 100ste duik te vieren. Om 17u30 waren we terug aan de kaai van Nieuwpoort.



Dank u Pascal voor deze leuke dag, zeker voor herhaling vatbaar.