door Cindy Bastiaensen

Vandaag eindelijk een normaal verloop van de dag. Eerst op het gemak opstaan op een menselijk uur, dan een rustig ontbijtje en daarna pas duiken. Hoewel, normaal!? Wakker worden naast een vrouw en ontbijt met ontbijtkoek en beschuit met muisjes. Enige constante: duiken!

De eerste duik op het programma vandaag is Zuidlangeweg. Aangekomen op de duikplaats is het nog verdacht rustig. De enkele mensen die er al staan, kijken maar schraal als die bende van Odyssee eraan komt. Snel in het water is dus de boodschap! De duik zelf verloopt heel rustig, ook al moet ik duiken met Wim. Geen gekke dingen meer gezien waar ik schrik van heb. Als we weer uit het water komen doet het zonnetje al goed haar best ... zalig! Ondertussen is het al een pak drukker op de Zuidlangeweg. Alle duikers zijn op pad met dit weer natuurlijk. Nadat alles terug in de bakken en zakken zit, zijn welle weg naar de Kabbelaar.
Daar aangekomen doet ieder zijn eigen ding. Enkelen kruipen op het terras, anderen gaan op zoek naar eten in de plaatselijke supermarkt. Veel tijd hebben we niet want de volgende duik is reeds gepland om 13u15. Net genoeg tijd om die duiklamp weer even op te laden. De volgende duik wordt voor velen een nieuwe naam in het duikboekje: Preekhil. Deze duikplaats ligt aan de andere kant van het Grevelingenmeer dan de Kabbelaar. Het is een minder bekende duikplaats en daarom rustig. Reden hiervoor is misschien dat je eerst een halve marathon moet lopen van de parking tot de duikplek. Het duurt ook wel even voordat iedereen aanwezig is op de duikplek. Omdat het een plek is die niet veel mensen kennen, rijdt iedereen achter Marc aan. Natuurlijk loopt dat mis zodat na een tijdje de helft achter Harry rijdt en de andere helft achter Marc. Gevolg: beide groepen op een verschillende duikplek...
De bedoeling is naar een plekje voorbij Preekhil te rijden, maar dat weet dus niet iedereen. Als we eindelijk zijn waar Marc ons allemaal wil hebben, blijkt het toch niet zo eenvoudig te zijn om daar te water te gaan. Zelfs met een touw (dat we niet hebben) is het nog moeilijk. Na wat rondvragen in het haventje blijkt dat daar eigenlijk gewoon niet gedoken mag worden. Waarop wij, na de nodige onzinnige discussies (@ Bart: “zwarte sneeuw” is een oxymoron), met de hele bende terug naar Preekhil gaan. Het stappen met heel die bazaar op uwe rug is toch wel zwaar, zeker in die hitte. Maar de duikplek zelf is wel ‘leuwk’ (om het een keer op zijn Hollands te zeggen). Nadeel is wel dat er veel los zand ligt, dus dat er ook veel stof gemaakt kan worden. Weet niet of dat het de moeite is om die afstand ervoor te stappen. Na de duik is het direct heel laat, we zijn veel tijd verloren met weg en weer te rijden. Dus wij weer naar de Kabbelaar om een hapje te eten, en voor mij tijd om weer naar huis te rijden. De twee laatste duiken zullen allicht ook nog prachtig geweest zijn, maar wel zonder mij.