door Pascal De Roo

Na onze jaarlijkse winterslaap is niets zo verkwikkend als onze traditionele palm-partij of, door sommigen, ook bekend als de “Palm”-partij in de Lesse om de lente aan te kondigen.
Na de nodige uitleg en toelichting aan de nieuwelingen, toch voldoende zotten, euh enthousiastelingen gevonden om een busje vol te steken en naar de Lesse te rijden.

Het vergt dan ook enige moeite om die zaterdagochtend de nodige spullen bij elkaar te scharrelen om op tijd op de afgesproken plaats te geraken.
Om 8 uur staan de “habitués” , die deze jaarlijkse ervaring voor geen goud willen missen, al te popelen voor de Kerk van Rotselaar. Ondertussen begint het stevig te regenen, wat onze vooruitzichten iets minder verleidelijk maakt. Nog even wachten op een paar enkelingen die hun ontbijt of hun zwembroek nog vlug willen halen en rond 8h30 vertrekken we richting Paradiso (niet te verwarren met Paradisio, het vogel-paradijs…).

Ter plaatse gekomen, lijkt het of de weergoden ons wel degelijk gunstig gezind zijn: een plaatselijk micro-klimaat met zelfs, af en toe, een zonnestraaltje !
We beginnen ons dan ook, met volle moed, klaar te maken om met de Waalse natuurelementen te duelleren. Bij het zien van deze wilde, kolkende massa, is het uiteraard begrijpelijk dat menig onder ons de moed gaan zoeken in de Batida de Coco, Wortegemse, Appel-genever en nog van dat lekkers… Vanzelfsprekend dus, een goed voorbereide Odysseeër zich hierop voorziet. Als het bloed in onze aderen wat begint op te warmen, trekken we onze stoute palmen aan en laten we ons meesleuren door het frisse water van dit plaatselijke stroompje. Marc als kop-vis en Daniël als staartvis. Danny had een aantal drijvende l’Oreal-attributen meegebracht die door iedereen gretig werden uitgetest.

En zo dreven we verder… met af en toe een cocktail-stop om de inwendige mens te versterken.

Sommigen onder ons werden heel sterk…! En we dobberden voort… en het water werd warmer en warmer… Na ongeveer 3 uur leute kwam ons einddoel Paradiso in zicht en gooiden we ons anker uit.

Aangezien de tafel al gedekt stond, was er geen tijd om te douchen. Of hadden de eigenaars nog een vage herinnering aan ons vorig bezoek…? Omdat drinken op een lege maag niet gezond zou zijn, deden we ons tegoed aan “Le vol-au-vent” en “La forelle”, alvorens onze weg terug naar huis aan te vatten. Gelukkig is de bus uitgerust met de nodige voorraad alcohol want sommigen onder ons, begonnen reeds ontwenningsverschijnselen te vertonen.


Terug 't Huis (bij Frank en Heidi dus) wordt er nog wat nagekaart, terwijl Daniël over zijnen zere vinger wrijft (een duel met een onschuldig rotsblokje in de Lesse). In elk geval, iedereen heeft genoten van deze clubactiviteit en het is zeker en vast ook een aanrader voor de nieuwelingen in de club.