door Pascal De Roo

Odysseeërs doen ook wel eens wat anders dan duiken. Zo zijn we in het verleden al gaan paintballen en ditmaal zijn we gaan parachutespringen. Niet vanuit een vliegtuig, maar opgetrokken door een vliegtuig !!
Het was een echte belevenis !!

Leuven 8u00

Zonneschijn en er staat een matige wind uit het zuid-zuidwesten aldus de meteowing. Dat klinkt goed... een ideaal weertje om eens goe van de grond te gaan.

Rotselaar 9u30

Ik bevind mij in een uiterst ongewone verkeerssituatie... naast mijn auto rijdt aan de ene kant een politiewagen en aan de andere kant een autobus, achter mij rijdt een motorfiets, voor mij zie ik een paard met ruiter en boven mij vliegt een helicopter. Na 2 rondjes had ik al de floche te pakken en mocht ik nog een toerke op de molen. En toen was het tijd om Rotselaar kermis te verlaten.
Rotselaar 0945u: vertrek van het convooi van bij Frank alwaar deze laatstgenoemde al vlijtig bezig was om zijn terras uit te zetten. Hij hoopt op een omzet als gisteren met de koers... Nu gaat het richting Chateau de Namur, de volgende afspraakplaats.
Blanden 1015u: Walter stuift toeterend voorbij. Dit is het sein voor de troepen om hun posities achter het stuur van hun voertuig te hervatten en aan te sluiten in de colonne.

Bevekom 10u30

Het eerste voertuig parkeert zich voor de slagboom van het militair domein van de FOD landsverdediging te Bevekom, Beauvechain pour le francofonnes. "Ici on forme les pilotes" staat op het welkomstbord... "Hier vormt men piloten" ... ik had er in de verste verte geen gedacht van dat het leger nog zo katholiek was. Hun eerste communie doen ze in Leopoldsburg naar verluidt.
Na de benodigde administratie in orde te hebben gebracht, gaat het richting de Duitse Piste, vlak tegenover de kantine waar afgesproken was met de Sky Eagles. (lees niet: de Duitse piste vlak tegenover de kantine). Daar kon iedereen weer uit de wagen en kregen we verdere instructies. Deze klonken echter als "iedereen weer instappen en volgen" kwestie van een mens bezig te houden. Er moet een andere startbaan genomen worden door de veranderde windrichting ... paniek... een hele dag in't midden van een veld... zonder kantine... tot vanavond. De paniek slaat nog meer toe... "rustig ademen, rustig ademen. Je kan zonder, je kan zonder..." zegt een klein stemmetje in mij. Maar ik zie in de ogen van Daniël dat zijn kleine stemmetje het laat afweten...
De piloten geven ons een korte briefing en de nodige instructies. Benen dicht houden om accidenten te vermijden en op't juiste moment je benen leren open doen... tja... het word er goed ingepompt... Ook heel belangrijk was dat je in 't begin goed meeloopt en je NIET gelijk een zak patatten laat hangen... De eerste vrijwilliger kan aan de lier vastgemaakt worden om in duo opgetrokken te worden tot een hoogte van een dikke 300m. Daniël bijt de spits af... Hij had in de verte iets gehoord van een zak patatten ... hij word ingesjord, de voorspanning word getrokken..., tegentrekken..., nog tegentrekken en GO! Op dit teken brengt Daniël een vlekkeloze imitatie van een kleine 100 kilo bintjes in een jutezak ten berde. Zijn piloot, een frèle manneke van nog geen 60 kilo, gaat hierdoor op zijn bakkes. Eerst worden ze nog wat achteruit gesleurd doordat de wind in de parachute slaat om daarna door de lier in buiklig door’t veld getrokken te worden. PUIK!
Bij poging 2 lukt het dan toch en na een vlucht van 10 min staat hij weer veilig op de grond. De volgende kan starten. Wanneer mijn beurt is, staat er een fiks briesje. Ik word samen met mijn francofone piloot omhoog getakeld... en 'k moet zeggen van op 400m is Odyssee maar een heel klein clubke... na daarboven wat rond te cirkelen, is het tijd om af te dalen... maar dat had Frank De Boosere niet goed begrepen en hij gooit er nog een paar rukwindjes tegenaan. Ik hoor mijn piloot kreunen en steunen. Bij de anderen vroegen ze steeds of ze 't wa spectaculairder mochten maken door wat in korte circkeltjes af te dalen... bij mij word dit manoeuvre herhaaldelijk uitgevoerd om hoogte te verliezen. Ik moet me concentreren om naast de hoogte geen stoelgang te verliezen.

Bevekom 14u00

Na de middag is de wind te sterk aangewakkerd en blijkt parapente niet meer verantwoord te zijn. De wind zit ook niet meer goed blijkbaar. Dat zien ze aan de windzak die op een vislijn bovenop het aanhangwagentje van de Sky Eagles staat. De windzak moet naar de achterkant van de aanhangwagen wijzen zeggen ze. Mijn idee om het karreke een beetje naar de wind te draaien en daarmee het euvel op te lossen pakt blijkbaar niet. In afwachting van luwen van de wind word de deltavlieger met prop-aandrijving ingezet. Deze heeft na een demovlucht zo'n succes dat er gene enen nog piept over de parapente... Scheervluchten over de wachtenden, een touch and go in't veld, korte bochtjes, even zweven om daarna weer keihard op te trekken... uiteraard zeer in trek bij de jongelingen die dan ook massaal staan aan te schuiven.
In de late namiddag kan de parapente weer hervat worden en worden de laatste nog opgetakeld tot ongekende hoogtes. Geduld is een schone deugd.

Walter, nog van da!!